|
Istnieje bliżej nie sprecyzowana informacja, iż wieś Mleczno otrzymała od księcia Konrada ( Głogowskiego) przywilej osadniczy dla rzemieślników. W 1327 r. w dokumencie oficjała Konrada z Wrocławia wymieniony był po raz pierwszy niejaki Petrus proboszcz kościoła p.w. św. Wojciecha w Mlecznie. Parafia była pierwotnie obsługiwana przez wrocławski klasztor św. Wincentego. Kościół ten został, jak się zdaje, bardzo wcześnie przejęty ewangelików, wkrótce też założono przy nim szkołę. Pierwszymi znanymi ...
Istnieje bliżej nie sprecyzowana informacja, iż wieś Mleczno otrzymała od księcia Konrada ( Głogowskiego) przywilej osadniczy dla rzemieślników. W 1327 r. w dokumencie oficjała Konrada z Wrocławia wymieniony był po raz pierwszy niejaki Petrus proboszcz kościoła p.w. św. Wojciecha w Mlecznie. Parafia była pierwotnie obsługiwana przez wrocławski klasztor św. Wincentego. Kościół ten został, jak się zdaje, bardzo wcześnie przejęty ewangelików, wkrótce też założono przy nim szkołę. Pierwszymi znanymi właścicielami wsi i dóbr rycerskich są już w okresie nowożytnym przedstawiciele rodziny von Luck, której nie znana z imienia przedstawicielka uczyniła zapis testamentu na rzecz kolejnych duchownych. Po von Luckach wieś i dobra dostały się w ręce von Czettritzów. Po śmierci głowy rodu barona von Czettritza sen., którego synowie podobnie jak on sam byli zajęci robieniem kariery wojskowej, dobra zostały sprzedane niejakiemu Stahnowi, po którym odziedziczyła je córka ( lata 80 – te XVIII w. ). W 1830 r. dobra należały do pani Bar, w 1845 r. zaś do porucznika Stahna. W 1876 r. jako ich właściciel figuruje Friedrich Alexander Ellwitz, po śmierci którego przejęła majątek wdowa po nim Bertha. W jej rękach dobra pozostają jeszcze w roku 1894, jednakże w cztery lata później majątek jest już własnością Georga Eberharda, udziałowca cukrowni w Głogowie i mleczarni w Rudnej. Po raz ostatni figuruje on jako właściciel w spisie z 1917 r. Niedługo potem dobra przechodzące w ręce Paula Stephana (tego ostatniego statystyki wymieniają po raz ostatni w 1926 r.). W tym tez roku nabywa je Cläre Scheibler, a jej pełnomocnikiem jest Martin Halle, dzierżawca z Gawronek. Ten stan prawny trwa do wybuchu II wojny świtowej. Jednakże prócz dóbr rycerskich, czy też szlacheckich, istniały we wsi dobra dominalne, o nieco mniejszym niż poprzednio areale, zlokalizowane przy tzw. Folwarku górnym (Oberhof), na południowo – zachodnim krańcu wsi. W 1876 r., znajdowały się one w rękach Wilhelma Thalera, następnie (od 1888 r.) – Franza Douchy, a od ok. 1909 r. – Kurta Hanke, który figuruje w 1917 r. jako udziałowiec płatkarni ziemniaków w Rudnej, w jego rękach dobra te przetrwały do II wojny, źródło:  - FM
Pokaż więcej
Pokaż mniej
|
|
